Pod oknem świergot wróbli
(Eng. At the window sparrow twitter)
self-portrait
(April 22, 2014)
inspired by the poem “Yesenin’s Death”
by H. Poświatowska (excerpt)
Polish text Copyright 1989 Wydawnictwo Literackie, Kraków, Poland
Halina Poświatowska, Polish, d. 11 oct 1967.
translation by Marek Lugowski, marek@enteract.com
twice22.org/HalinaFAQ/
—
pod oknem
świergot wróbli
nikt nie wie
jak umierają ptaki
—
at the window
sparrow twitter
nobody knows
how birds die
—
Miałam tylko nieco wiosny w palcach
(Eng. I had just a bit of spring in my fingers)
self-portrait
(April 22, 2014)
—
poetry by H. Poświatowska (excerpt)
translation by Marek Lugowski
miałam tylko nieco wiosny w palcach
wiatru we włosach
uśmiech
rozsypany cienkim dreszczem
po wodzie
byłam biedna
—
I had just a bit of spring in my fingers
wind in my hair
a smile
scattered with a slender shudder
on the water
I was poor
—
My artwork may not be reproduced, copied, edited, published, transmitted or uploaded in any way without my permission.
© All rights reserved
Kolor bólu jest ciemny
(Eng. The color of pain is dim)
self-portrait
(May 25, 2014)
inspired by poetry by H. Poświatowska (excerpt)
Polish text Copyright 1989 Wydawnictwo Literackie, Kraków, Poland
Halina Poświatowska, Polish, d. 11 oct 1967.
translation by Marek Lugowski, marek@enteract.com
twice22.org/HalinaFAQ/
—
kolor wiosny jest zielony
a kolor bólu — ciemny
krew zakrzepła w jeziorze świeci
strugą słów wezbrany księżyc
—
the color of springtime is green
but the color of pain — dim
blood congealed shines in the lake
moon runs high with a stream of words
—
Teraz jest tylko jedna pora roku-wiosna
(Eng. Now, there is only one season-spring)
self-portrait
(April 22, 2014)
———————–
My first one taken outdoor!
———————–
inspired by poetry by H. Poświatowska
Polish text Copyright 1989 Wydawnictwo Literackie, Kraków, Poland
Halina Poświatowska, Polish, d. 11 oct 1967.
translation by Marek Lugowski, marek@enteract.com
twice22.org/HalinaFAQ/
—
pod drzewami — miłość
pośród ludzi — miłość
pośród deszczu
i w słońcu
odmieniałam pory roku
dokąd nie przyszła
teraz
jest tylko jedna pora roku
wiosna
—
in the trees – love
in the crowds -love
in the rain
and in the sun
I was counting the seasons
until it came
now
there is only one season
spring
—
Nagle wiesz, że mam usta czerwone
(Eng. Suddenly you know that my lips are red)
self-portrait
(July 19, 2013)
inspired by poetry by H. Poświatowska (excerpt)
Polish text Copyright 1989 Wydawnictwo Literackie, Kraków, Poland
Halina Poświatowska, Polish, d. 11 oct 1967.
translation by Marek Lugowski, marek@enteract.com
twice22.org/HalinaFAQ/
—
zielonymi księżycami płonę
nad umarłym ociemniałym dniem
nagle wiesz – że mam usta czerwone
– słonym smakiem nadpływa krew –
—
I burn as green moons
over the dead darkened day
suddenly you know – that my lips are red
– salty tasting here comes the blood –
—
To tylko dzień odchodzi
(Eng. It is only the day that is departing)
self-portrait
(October 6, 2013)
inspired by poetry by H. Poświatowska
Polish text Copyright 1989 Wydawnictwo Literackie, Kraków, Poland
Halina Poświatowska, Polish, d. 11 oct 1967.
translation by Marek Lugowski, marek@enteract.com
twice22.org/HalinaFAQ/
—
jestem teraz
i jestem mu naprzeciw
i wiem
że on jest naprzeciw mnie
tak patrząc na siebie w skupieniu
czynimy teraz
to tylko dzień odchodzi
teraz jest
—
I am now
and I am facing him
and I know
that he is facing me
looking at each other intensely
we are making now
it is only the day that is departing
now is
—
W tym cieniu jest tyle słońca
(Eng. In this shadow there is so much sun)
self-portrait
(June 17, 2013)
inspired by poetry by H. Poświatowska
Polish text Copyright 1989 Wydawnictwo Literackie, Kraków, Poland
Halina Poświatowska, Polish, d. 11 oct 1967.
translation by Marek Lugowski, marek@enteract.com
twice22.org/HalinaFAQ/
—
w tym cieniu jest tyle słońca
że mogę całe oczy
zanurzyć w złotym bogactwie
w tym deszczu
jest tyle pogody
że mogę wysuszyć
mokre przyległe do policzków włosy
w tym dniu jest tyle przyszłości
że ręce toną po łokcie
więc rękoma pełnymi dnia
mówię -kocham
—
in this shadow there is so much sun
that I can submerge
my eyes’ entirety in this golden bounty
in this rain
there is so much fair weather
that I can dry out
my wet hair stuck to my cheeks
in this day there is so much future
that my hands disappear up to the elbows
and so with my hands full of the day
I say — I love
To z powodu kwiatów, które nie rozkwitły
(Eng. It was on account of the flowers which did not blossom)
self-portrait
(June 8, 2013)
inspired by poetry by H. Poświatowska
Polish text Copyright 1989 Wydawnictwo Literackie, Kraków, Poland
Halina Poświatowska, Polish, d. 11 oct 1967.
translation by Marek Lugowski, marek@enteract.com
twice22.org/HalinaFAQ/
—
to z powodu kwiatów
kochanka mojego wyprawiłam na biegun południowy
a gdy go wyprawiłam stwardniały mi usta
i już nie mogłam się napić z czystego źródła
choć pochyliłam bardzo nisko głowę
to z powodu kwiatów
które nie rozkwitły
z powodu gołębi
którym skrzydła od nagłej wiedzy ściemniały tak bardzo
że zamiast złote w słońcu
były czarne
jak noc bez gwiazd
ślepa od urodzenia
z powodu gołębi
mój kochanek postradał palce u rąk a potem dłonie
i już nie miał czym pieścić
w moim domu owiniętym wokół gałęzi drzewa
rozchwianym na wietrze — czekam
i wypatruję
jak gdyby stamtąd mógł powrócić jeszcze
i w nieobecnych dłoniach przynieść
słoneczny rozkwit kwiatów i gołębi
czekam i wypatruję
—
it was on account of the flowers
that I sent off my lover to the South Pole
and after I sent him off my lips hardened
and I could no longer drink from a clear spring
although I bent my head very low
it was on account of the flowers
which did not blossom
it was on account of the doves
with feathers that from sudden knowledge dimmed so much
that instead of being golden in the sun’s gleam
were black
just like a starless night
blind from birth
it was on account of the doves
that my lover first lost his fingers and then hands
and no longer had anything to caress with
in my house wrapped around with tree branches
swayed by the wind — I wait
I gaze
as if he might come back from there yet
and in absent hands bring
the sunny blossom of flowers and doves
I wait and gaze
—
My artwork may not be reproduced, copied, edited, published, transmitted or uploaded in any way without my written permission.
My photographs do not belong to the public domain.
© All rights reserved
Zamknięta w biegłości moich palców
(Eng. Enclosed in the fluency of my fingers)
self-portrait
(October 6, 2013)
inspired by poetry by H. Poświatowska
Halina Poswiatowska d. 11 October 1967
translated from the Polish
by Marek Lugowski marek@enteract.com
—
zamknięta
w biegłości moich palców
czym jestem i czym jest
moja miłość ku tobie
zanurzone we włosach twoich
moje palce czy wiedzą
o własnej umiejętności
i czy to świadomość pieszczoty
powoduje wzrost
wątłych łodyg trawy
—
enclosed
in the fluency of my fingers
what am I and what is
my love for you
submerged in your hair
my fingers do they know
of their own skill
and does awareness of caressing
cause the growth
of the frail stalks of grass
—
Kolombina
(Eng. Columbine)
self-portrait
inspired by poetry by H. Poświatowska “The Pantomime”
Halina Poswiatowska d. 11 October 1967
translated from the Polish
by Marek Lugowski marek@enteract.com
10 November 2004 Chicago, Illinois
—
I
po wąskiej nici księżyca
zeszła kolombina na pokład
piruetem na wzniesionych palcach
proste otańczyła deski
w każdym jej oku
tkwiła
z nieba spadła gwiazda
przysłonięta
usztywnioną rzęsą
gdy się chwiała
na stóp uniesionych końcach
księżyc —
szlifował drogę wstecz
na ścianie białej
usiadła
aby odpocząć
i właśnie
frunęła w górę kurtyna
II
miał obcisły trykot
i kryzkę wokół szyi
na wąskich ustach
więcej szminki
niż dzień pogodny światła
grał
na skonfiskowanej w urzędzie celnym gitarze
kolombina otworzyła oczy
gwiazda
utkwiła w oku pajaca
zatoczył się na ścianie
zsunął
do jej stóp
w płaskich pantofelkach
mijała noc
ponad ich zwróconymi ku sobie twarzami
noc
poszeptująca pluskiem wody
na pojedynek
wyzywająca
latarni dalekiej błysk
III
ciemny motyl
skrzydłem
dotknął ich rozchylonych ust
ciemny motyl usiadł
na wyciągniętej dłoni
kolombina patrzyła na cud
seledynowo sino
wypełzał świt
obudzony łoskotem serca
frunął motyl
noc
zstąpiła na dno wody
miłość ich była pochmurna
jak wydarty wichrem klon
miłość lśniła
jak rozkwitła akacja w deszczu
miłość ich była ciężka
jak namokłe kiście bzu
IV
kiedy w jasnym słońcu południa
suszyła mokre włosy
pajac
topniał na bryłce lodu
woda przyległa do boków okrętu
szeptała — zostań
szeptała — nie chodź
kolombina wspinała stopy
w podartych pantofelkach
mówiła że maliny
mają smak pocałunków
mówiła że czerwone
zwisają z krzewu
i w nastawione ręce
biegną różańcem krwi
o liściach mówiła że szumią
ponad zamkniętymi oczyma
i przyciskała rozpalone usta
do chropowatej kory pnia
na płaskiej ścianie
przybita smugą światła
—
I
upon the moon’s narrow thread
Columbine descended to the deck
she pirouetted on tiptoe
the simple straight planks
in each of her eyes
there lodged
a star fallen from the sky
sheltered by
a stiffened eyelash
when she wobbled
on her feet lifted tips
the moon —
would polish the way back
she sat down
to rest
on the white wall
just then
the curtain flew up
II
he wore tights
and a ruffle around his neck
on his narrow lips
more lipstick
than sunlight on a fair day
he played
a guitar confiscated in a customs house
Columbine opened her eyes
a star
lodged in the clown’s eye
he wobbled on the wall
slid down
to her feet
clad in flat shoes
the night was passing
above their faces turned to each other
the night
whispering a splash of water
challenging
to a duel
the flash of a distant lighthouse
III
a dark butterfly
brushed its wing
on their open mouths
the dark butterfly
sat on an extended hand
Columbine looked on a miracle
the dawn crept out
aquamarine and bluish
the butterfly flew
awakened by her heart’s thud
the night
stepped down to the water’s bottom
their love was cloudy
like a gale-torn maple
their love shone
like an acacia blooming in the rain
their love was heavy
like the wet clusters of lilac
IV
when she dried her hair
in the afternoon’s bright sun
the clown
thawed on a block of ice
the water stuck to the ship’s sides
it whispered — stay
it whispered — don’t go
Columbine climbed on tiptoe
in torn shoes
she would say that raspberries
taste of kisses
she would say that the red ones
hang from the bush
and run into cupped hands
in a rosary of blood
she would say of leaves that they roar
over her closed eyes
and she pressed her burning mouth
to the tree trunk’s rough bark
on a flat wall
nailed by a stream of light
—
Angelika Ejtel 