self-portrait
(July 6, 2015)
Location: in the middle of nowhere, Oklahoma, US
I planned to spend The Independence Day weekend in Hot Springs, Arkansas
in a very civilized way, and ended up in a cabin in the wilderness of Oklahoma.
Perhaps I haven’t discovered any new museum of art,
concert hall or luxury SPA resort,
but I feel as though I rediscovered my inner child.
—
Jej skóra ma kolor zwiędłych liści umierających żółto
(Eng. Her skin has the color of wilted leaves dying in yellow)
self-portrait
(June 2013)
Poland
inspired by the poem “In the Low Sun” by H. Poświatowska (excerpt)
Polish text Copyright 1989 Wydawnictwo Literackie, Kraków, Poland
Halina Poświatowska, Polish, d. 11 oct 1967.
translation by Marek Lugowski
twice22.org/HalinaFAQ/
—
Palce ma chłodne zgięte-
ostre paznokcie.
Dotyk jej szeleści smaga –
skóra pachnie miodem
i kolor ma zwiędłych liści
umierających żółto.
—
She has cool fingers bent –
sharp fingernails.
Her touch rustles and flogs –
her skin smells of honey
and has the color of wilted leaves
dying in yellow.
—
Moje ciało jest jak bezpański pies
(Eng. My body is like a stray dog)
self-portrait
(March 6, 2015)
TX, US
inspired by poetry by H. Poświatowska
Polish text Copyright 1989 Wydawnictwo Literackie, Kraków, Poland
Halina Poświatowska, Polish, d. 11 oct 1967.
translation by Marek Lugowski
twice22.org/HalinaFAQ/
—
moje ciało jest jak bezpański pies
jeśli skradnie kość pieszczoty to chyba słońcu
ludzie potem mówią – liryka miłosna
a to włókna czerwone samotności
śmietniki uczuć – nawet tym zazdrości
prostytutkę z żołnierzem ominie na palcach
uśmiechnie się do płotem przemykającej kotki
szepnie dobranoc ptakom przywartym do muru
i tak błądząc doczeka wysokiego świtu
bezpańskie – coraz bardziej sobie niepotrzebne
coraz mniej umiejące i rozumiejące
coraz bardziej zdumione…
—
my body is like a stray dog
if it steals the bone of caress then likely from the sun
later people will say — this is love poetry
but these are really the red fibers of solitude
dumpsters for emotions — it is envious even of them
it will tiptoe around a prostitute with a soldier
it will smile to a she-cat streaking under a fence
it will whisper goodnight to the birds huddled by a wall
and losing its way like so it will await the steep dawn
stray — increasingly of no need to itself
less and less knowing and understanding
more and more astonished…
Jest tyle linii uśmiercających tkliwość
(Eng. There are so many lines killing tenderness )
self-portrait
(January 5, 2015)
location: Padre Island, TX, US
inspired by poetry by H. Poświatowska (excerpt)
Polish text Copyright 1989 Wydawnictwo Literackie, Kraków, Poland
Halina Poświatowska, Polish, d. 11 oct 1967.
translation by Marek Lugowski
twice22.org/HalinaFAQ/
—
Jest tyle linii uśmiercających tkliwość
i tyle przyćmionych świateł
nie szepczących o miłości.
—
There are so many lines killing tenderness
and so many dimmed lights
not whispering of love.
—
self-portrait
(December, 2014)
TX, US
inspired by the poem “Long Live the Senses” by H. Poświatowska (excerpt)
translation by Marek Lugowski
twice22.org/HalinaFAQ/
—-
zarżnięta
zastygnę w kształt niepowtarzalny
tym kształtem będę wabić
bezwładnymi ramionami
obiecywać rozkosz aż do dna niczego
dawać — oddawać
i będę tym doskonałym pustym ciałem
kobietą
—-
slaughtered
I will congeal into a unique shape
in this shape I will entice
with disabled arms
promising pleasure until nothingness dawns
giving — giving away
I will be this perfect empty body
a woman
—-
Świat ma tylko dwa piętra
(Eng. The world is just two stories tall)
self-portrait
(January, 2015)
TX, US
inspired by the poem “Dissonance” by H. Poświatowska
Polish text Copyright 1989 Wydawnictwo Literackie, Kraków, Poland
Halina Poświatowska, Polish, d. 11 oct 1967.
translation by Marek Lugowski
twice22.org/HalinaFAQ/
—-
świat jest taki mały
świat ma tylko dwa piętra
na wyższym jesteś tylko ty
oddychasz ciężko
obok stoi wieczność
ciemna
mozolnie po schodach
idę w długiej koszuli
ocieram usta
ciepłą wilgotną ręką
zakrywam usta
za mną
idzie wieczność
obydwie
stajemy pod twoimi drzwiami
z czołem opartym
bezgłose
jak rozpięty na strunie krzyk
łapczywie chwytamy oddech
liczymy raz… dwa… trzy…
świat ma tylko dwa piętra
tyko dwa
nieduże
z krążącymi gwiazdami świat
— — — — — — — — — — — — — —
dlaczego tak trudno umrzeć?
—-
the world is so small
the world is just two stories tall
you are on the upper one
you breathe heavily
nearby stands eternity
dark
I take the steps laboriously
walking in a long shirt
I wipe off my mouth
with a warm damp hand
I cover my mouth
behind me
walks eternity
we both
pause at your door
with foreheads leaning
voiceless
like a scream tent-pitched on a steel string
we greedily catch our breath
counting one… two… three…
the world is just two stories tall
just two
pretty tiny
a world with stars circling
— — — — — — — — — — — — — —
why is dying so hard?
Tuż przy drzwiach stoją moje nie obute stopy i żebrzą
(Eng. Right by the door stand my unshod feet and are begging)
self-portrait
(November 29, 2014)
location: the patio of my house (TX, US)
inspired by poetry by H. Poświatowska (excerpt)
Polish text Copyright 1989 Wydawnictwo Literackie, Kraków, Poland
Halina Poświatowska, Polish, d. 11 oct 1967.
translation by Marek Lugowski, marek@enteract.com
twice22.org/HalinaFAQ/
self-portrait
(January 26, 2015)
TX, US
inspired by the poetry by H. Poświatowska (excerpt)
Polish text Copyright 1989 Wydawnictwo Literackie, Kraków, Poland
Halina Poświatowska, Polish, d. 11 oct 1967.
translation by Marek Lugowski
twice22.org/HalinaFAQ/
—
istniejemy przez miłość
miłością jesteśmy
my rozkwitłe w seledynowym maju
pod wielkim pustym niebem
—
we exist through love
we are love
we blossoming in the aquamarine May
under the great empty sky
—
study of composition based on this image on my blog
—
Ile nabrzmiałych gorących słów śpi na gałęzi jesiennego drzewa
(Eng. How many swollen hot words sleep on a branch of the
autumnal tree)
self-portrait
(January 18, 2015)
location: Ray Roberts Lake, TX
inspired by the poem “In the Low Sun” by H. Poświatowska
translation by Marek Lugowski
twice22.org/HalinaFAQ/
—-
Ile nabrzmiałych gorących słów śpi na gałęzi
jesiennego drzewa. Podobno jarzębina podobno wiatr.
A porę roku która niesie żniwo liści i zostawia na
chmurnych gałęziach czerwone jagody nazywają
jesienią. I mówią o niej kobieta. I mówią że
jest zachłanna i spragniona jak prawdziwa kobieta i
że mści się za niedosyt miłości. Palce ma chłodne
zgięte — ostre paznokcie. Dotyk jej szeleści smaga — skóra pachnie miodem
i kolor ma zwiędłych liści umierających żółto. Usta dojrzały owoc podaje
drzewom podaje gwiazdom a gdy go nie chcą — rzuca na
dno zielonego stawu. Przeklina miłość która ją trawi jak ogień jak ból
—wplątana w skrzydło wrony odlatuje na zachód śmiejąc się twardo.
—-
How many swollen hot words sleep on a branch of the
autumnal tree. Allegedly the sorb allegedly the wind.
And the time of year which carries the harvest of leaves
leaving behind on clouded branches red berries they
call autumn. And they say of her woman. And they say
that she is greedy and parched like a real woman and
that she avenges herself for her shortfall of love.
She has cool fingers bent — sharp fingernails. Her
touch rustles and flogs — her skin smells of honey
and has the color of wilted leaves dying in yellow.
Her mouth a ripened fruit she gives to the trees she
gives to the stars and when they spurn it — she throws
it to the bottom of a green pond. She curses love
which consumes her like fire like pain — entangled
in a crow’s wing she flies off west laughing harshly.
—-
Twoje słowa były liśćmi, a smutek mój wiatrem
(Eng. Your words were leaves and my sadness the wind)
self-portrait
(August 3, 2014)
Poland
inspired by poetry by H. Poświatowska (excerpt)
My artwork may not be reproduced, copied, edited, published, transmitted or uploaded in any way without my permission.
© All rights reserved
Angelika Ejtel 